Podpisanie umowy znaczącej (Raport bieżący nr 56/2012)
28.11.2012 /Emitent/
Podstawa prawna: Art. 56 ust. 1 pkt. 2 Ustawy o ofercie - informacje bieżące i okresowe
Zarząd NG2 S.A. informuje, że Spółka w dniu 27 listopada 2012 r. otrzymała podpisany egzemplarz Umowy Ramowej z dnia 14 listopada 2012 r. w zakresie korzystania z gwarancji, w ramach udostępnionej Linii na gwarancje z BRE Bank S.A. z siedzibą w Warszawie, przy ul. Senatorskiej 18. Na podstawie umowy Bank zobowiązał się do udzielania w ramach Linii gwarancji terminowych płatności w walucie PLN, z terminem ważności do 24 miesięcy, na okres od dnia podpisania Umowy do dnia 13.11.2015 r. Kwota limitu wynosi maksymalnie 5.000.000 PLN (pięć milionów złotych), przy czym maksymalna kwota pojedynczej gwarancji wynosi 400.000 PLN. Zabezpieczenie umowy stanowi weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową. Pozostałe warunki nie odbiegają od warunków powszechnie stosowanych dla tego typu umów. Kryterium uznania umowy za znaczącą jest wysokość kapitałów własnych, po uwzględnieniu łącznej wartości zawartych umów z BRE Bank S.A. w okresie ostatnich 12 miesięcy. Zaangażowanie BRE Bank S.A. z tytułu udzielonych kredytów i gwarancji wynosi 90.000.000 PLN. (dziewięćdziesiąt milionów złotych). Umowa o najwyższej wartości została opisana w raporcie bieżącym RB nr 2/2010 z dnia 08.01.2010r., dotycząca umowy kredytu w rachunku bieżącym zawartej z BRE Bank S.A. z siedzibą w Warszawie, przy ul. Senatorskiej 18, z dnia 23 grudnia 2009 r., której wartość na dzień przekazania raportu wynosi 55.000.000 PLN (pięćdziesiąt pięć milionów złotych), po zmianie kwoty kredytowania dokonanej aneksem z dnia 27 lutego 2012 r., o którym Spółka informowała w raporcie bieżącym RB 11/2012 z dnia 29.02.2012r. Umowa ta została uznana za znaczącą bowiem jej wartość przekracza 10% kapitałów własnych Emitenta.
Podstawa prawna: § 5 ust.1 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19.02.2009 r. w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitenta papierów wartościowych oraz warunków uznawania za równoważne informacji wymaganych przepisami prawa państwa niebędącego państwem członkowskim.